Indien je in Brussel of de Rand woont, dan heb je het dit weekend zeker gemerkt. Geen stalen vogels die de lucht doorkliefden met hun lawaai en rookpluimen, maar echte vogels van vlees en bloed die hun liedjes zongen. Zalig was het, zo’n lenteweekend zonder laagvliegers. Ik begrijp dat het niet elk weekend zo kan zijn, en de kosten van het vliegverbod in Europa zal wel in de miljarden lopen.
En toch, ik heb geen last gehad van deze ‘vliegtuigloze’ zondag. Mijn collega daarentegen wel. Hij moest normaal met zijn gezin op zaterdag terugkomen van Tunesië, maar de laatste berichten doen mij vermoeden dat hij nog altijd aan het strand ligt te zonnen. Natuurlijk kies je liever zelf wanneer je op vakantie wil en hoe lang je daar dan blijft, maar ergens denk ik dat hij het helemaal geen ramp vindt.
De laatste keer dat ik noodgedwongen ergens wat langer moest blijven, was toen ik uit Barcelona moest terugvliegen. Toen was er zo’n dichte mist dat het onmogelijk was op te stijgen, en er werd dan een hotel geboekt en een voucher gegeven voor een maaltijd. Een extra dag Barcelona, ik heb er in elk geval niet om getreurd.
TenderFeelings 